निळा पारवा

वसुंधरेच्या माथ्यावरती
घुमतो आहे
आभाळाचा निळा पारवा.

डोळ्यावरती राखी ढापण,लक्ष सदाचें धनिणीपाशी
अन धनिणीच्या पायामधल्या
रुणझुणणाऱ्या नादापाशी.

-अवचित काही घडलें
आणि दचकला निळा पारवा;टपोरल्या डोळ्याच्या गुंजा.

जाती त्याच्या अगदी जवळून
किलबिलणारे कुणी मुशाफिर
रंगित पक्षी…कुणी घासली चोच तयावर;कुणी घातली शिळ तयाला;ऐकवैली…पंखाची फडफड;दाखविले चित्रांकित वैभव
पंखावरचे.गिरकी घालुन त्याच्या भवती
निघुन गेले.. धुंद मुशाफिर;झुलवित अपुले पंखे,झुलवित त्याला.

पुन्हा दचकला निळा पारवा’मनात भरले वारे–\पिसा पिसातुन थरथरणारे;फुगली पंखे;उचलुन धरला पोटापाशी
पाउ एकुटा;मान ताठली जरा खालती
झेंप भाराया…

तोच वरी ये वसुंधरेचा
तांबुस गोरा कोमलसा कर.भरवई त्याच्या टोची मध्ये
एकच मोती
शुभ्र टपोरा,एकच माणिक , झगमगणारे.

पुन्हा टेकले पाउल खाली;नितळाई ये पुन्हा पिसांवर
-आणि लागला पुन्हा घुमाया
आभाळाचा……. निळा पारवा.

- इंदिरा संत